Bohdan Cywiński

Cóż, podręczniki historii wyrzuca się na śmietnik zazwyczaj w dzień po maturze. To, czego chciały nauczyć, w minimalnym stopniu wpływa na kształtowanie naszej tożsamości i kierunków myślenia o świecie. Bardziej od wiedzy szkolnej „uniwersalizuje” nas (w różny sposób) kontakt ze światową kulturą: literaturą, filmem,

Rozległość czasowa poczucia tożsamości zbiorowej ograniczona jest z kolei zasięgiem naszej pamięci historycznej. Poza nią zaczyna się świat inaczej baśniowy - bo pozbawiony jakiejkolwiek metryki - „ kiedyś, dawno, dawno temu…”. Jego też nie sięgają wymogi racjonalnego myślenia. Świadectwa ze świata baśni nie przyjmie żaden

Dobrze, przyjmijmy, że każdy Bobuś ma swoją tożsamość. Myślał o niej kiedykolwiek, czy nie, ale jakąś tam ma. Czy można się jednak odważyć na dywagacje o zbiorowej tożsamości, jaką dałoby się przypisać jakiejś tak czy inaczej wyodrębnionej kategorii osób ludzkich? Spotykamy to na co

Czy chodzi tu o przynależność stwierdzalną obiektywnie – na przykład genetyczną (syn, wnuczka, dalszy potomek…), etniczną (Polka, Niemiec, na wpół Gruzin…), prawno-administracyjną (poddany, obywatelka, imigrant…), bądź inną podobną, czy też o tę subiektywną, odczuwaną prywatnie, czasem wręcz intymnie, czasem mocniej, kiedy indziej mało zauważalną, a

O tym, czym jest, jaka jest moja własna tożsamość, można nie pomyśleć nigdy – przez całe życie. Rzadko kto zadaje sobie takie „głupie” pytania, normalny człowiek nie ma czasu na filozofię i nie czuje jej palącej potrzeby. Własne „ja” i tak czuje się w sobie,

Poetyka blogowa preferuje w miarę regularny rytm krótkich i  luźno ze sobą powiązanych wypowiedzi na rozmaite tematy, które autorowi wydają się warte poruszenia na piśmie i mogą skłonić ewentualnych czytelników do jakiegoś odzewu. Wartością takiego ciągu wpisów jest ich tematyczna rozmaitość, wskazująca na szeroki

Nie bardzo wierzę w ten powrót do bloga. Moja niesprawność informatyczna, to tylko połowa przeszkody. Ważniejsza jest niestałość decyzji dotyczącej tej formy wypowiedzi - osobistej, a przecież w jakimś stopniu publicznej. Podejmę jednak tę próbę i gdyby przypadkiem udało mi się znów wedrzeć do

Zaglądając do mych początkowych, więc już chyba „przeterminowanych”, wpisów w tym blogu, pod najdawniejszym z nich znalazłem dodany całkiem niedawno miły komentarz Pani Jadwigi Prokop. Podsunięty w nim temat zasługuje chyba na to, by się nad nim zastanowić w szerszym gronie ewentualnych czytelników. Oto

Bohdan Cywiński                                                                                                           Przerośl, 9.05.2019 Fakty podstawowe tego wydarzenia są chyba znane. Na łatwo dostępnej kopii jasnogórskiego obrazu Matki Bożej ktoś zamalował złote tło postaci Maryi i Dzieciątka, pokrywając tę przestrzeń kolorami tęczy, w ostatnich latach popularnej w Polsce jako znak rozpoznawczy haseł

KAMIENIE WOŁAĆ BĘDĄ… „POWIADAM WAM: JEŚLI CI ZAMILKNĄ, KAMIENIE WOŁAĆ BĘDĄ.” To słowa Jezusa, wypowiedziane podczas uroczystego wjazdu do Jerozolimy, a przypominane nam podczas liturgii procesji z palmami w niedzielę palmową. W poniedziałek zawołały kamienie paryskiej katedry Notre Dame. Zawołały tak donośnie, ze usłyszał

Na początek o znaczeniu dwóch słów. LUBIĆ, to nie znaczy „KOCHAĆ, tylko trochę mniej”. Naprawdę KOCHAM wtedy, gdy pragnę dobra DLA OSOBY KOCHANEJ, gdy o nie zabiegam, własne dobro stawiając na dalszym planie. Dlatego KOCHANIE  jest moim darem, wartością ofiarowywaną komuś drugiemu. LUBIENIE to

WARSZAWIAK NA SUWALSZCZYŹNIE Już wiele dni temu otrzymałem  tu pierwszy wpis od Czytelniczki bloga. Pani Anna Dobrowolska-Górska chce rozwinięcia wątku współczesnej polskiej wsi, widzianej oczami warszawskiego inteligenta. Spóźniłem się z odpowiedzią, przepraszam, ale wynikło to ze starczej nieumiejętności wpisania tekstu we właściwe miejsce w

Starość nie jest taka zła. I na pewno nie jest nudna. Stopniowo uwalniając się (czy będąc uwalniany…) od zajęć i spraw, odżywiam się młodo, czasowej, myślowej, psychicznej. Uczestniczę mniej. Czasem to budzi niedosyt i żal. Ale często ulgę: już nie muszę się tym zajmować,

Kilka dni temu, kiedy wydawało się, że nadeszła już ciepła wiosna, wyskoczyliśmy z żoną na Litwę. To od nas dwa kroki, niecałe 20 kilometrów. Tym razem zaniosło nas jednak znacznie dalej, w rejon Ejszyszek, gdzie mieszka zwarta społeczność polska z niewielkimi domieszkami Białorusinów i

Kiedy w 1989 roku po 9-letniej emigracji politycznej wracaliśmy do Polski, byłem pewien jednego: chcę zamieszkać na „ścianie wschodniej”. Trochę przypadkowo padło na  nieznaną nam wcześniej podsuwalską wieś. Przyjęła nas życzliwie, zaaprobowała naszą „inność” i tak żyjemy tu spokojniutko od blisko 30 lat. Okazało

WENEZUELA - TO KAWAŁEK MOJEGO OSOBISTEGO ŚWIATA „Tymczasowy prezydent” Wenezueli, Juan Guaido, wezwał wczoraj swych bardzo licznych zwolenników do marszu na Caracas, by tam, w stolicy, obalić dotychczasowego władcę kraju. To tylko zamach stanu, czy już wojna domowa? Świat zainteresował się tym tylko dlatego,

OKIEM STARCA - taki tytuł wydaje mi się odpowiedni dla tych notatek, które w tej chwili rozpoczynam. Ich tematycznego zakresu na razie nie określam. Chciałbym zapisywać to, co wyda mi się ważne, godne pamięci - zobaczymy, dokąd mnie taki ogólny zamiar pokieruje. Jedno jest